Forum Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Zabytków "BUNKIER"

Emil Just – ur. 18.06.1886 r. w Strasburgu. Wprawdzie nie znał języka litewskiego, lecz pochodził z rodziny Litwinów pruskich i swego litewskiego pochodzenia nie ukrywał. Rozpoczął służbę 7.05.1904 r. Od 1924 r. służył w Abwehrze. Od 15.05.1934 r. podpułkownik, od 1.03.1939 r. pułkownik. W okresie 15.09.1938–31.08.1940 attaché wojska i lotnictwa w Kownie i Rydze, kierownik rezydentury Abwehry w Kownie (tajna nazwa „Likog”). Dowodził tajną antysowiecką organizacją „Wojskowa Organizacja Litwy” („Lietuvos karinė organizacija”). Od 15.10.1940 r. attaché wojskowy w Rumunii. Po rozpoczęciu wojny – od 13.10.1941 r. komendant FK 821, komendant strefy bezpieczeństwa Komisariatu Generalnego Litwa (der Kommandant des Sicherungsgebietes Litauen), a od 1.11.1941 do 20.08.1944 r. główny wojskowy komendant polowy Litwy (Oberfeldkommandant – OFK 396), od 1.10.1942 r. generał major. Był życzliwy wobec Litwinów i zawsze starał się im pomóc. Pod koniec wojny popadł w niechęć nazistów, został zwolniony ze stanowiska i wysłany na front kurlandzki. Od 31.01.1945 r. w rezerwie. 3.05.1945 r. aresztowany w Berlinie przez Sowietów. Na procesie norymberskim jako świadek zeznawał na korzyść Litwy. W 1946 r. na procesie sądowym w Rydze świadczył przeciwko F. Jeckelnowi. 2.11.1946 r. w Wilnie skazany na śmierć, w lutym 1947 r. rozstrzelany w podziemiu budynku NKWD w Wilnie i potajemnie zakopany pod podłogą garażu w Tuskulenach.