Forum Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Zabytków "BUNKIER"

Być może jest to figura św. Barbary, nie wiem. Ale jeżeli jest to niestety nie stoi na swojej wyspie
Co prawda jeszcze jej nie odsłonięto i być może nie jest to jej docelowe miejsce. Czas pokaże.

Wybaczcie za rozmiar. Miałem okazję podejrzeć to coś bez okrycia

Z twarzy podobne zupełnie do nikogo

Dzięcioł?

Woody woodpecker

Wygląda na to, że teraz ten dzięcioł będzie strugał (rzeźbił) tą figurę.

W sobotę wyglądał jakby miał rogi.

nie ma szans, by ktoś zgadł co to będzie

Może następna pokraczna Łuczniczka
Jeszcze z dzięcioła łuk można zrobić

A może rodzi się nowa legenda...
"Pewnej wiosny, błądzący od lat po świecie, zamieniony w dzięcioła książę, z dalekiej, bogatej w złoto krainy, przycupną nad brzegiem Brdy, by zaczerpnąć łyk wody. Widząc w nurcie swoje ptasie, złote odbicie, umartwiał się nad swym losem. Przypomniał sobie dawne beztroskie młode życie pełne uciech i przebudzenie, po jednej z nich... Nie wiedział, że wtedy nowo poznana niewiasta będzie żądna zemsty... I co z tego, że darowała mu życie... Paskudne, ptasie życie! Każdy posiłek kosztował go ból głowy! A obietnica powrotu do ludzkiego ciała, okazała się nierealna. Bo nie znalazła się dotąd białogłowa, która by chciała go pocałować w czerwony berecik... Te, którym zaufał i dał się złapać, od razu zabierały się za wyrywanie złotych piórek...
Kończąc picie wyprostował się i miał już zamiar odlecieć, gdy nagle dostrzegł w wodzie, płynące coś dziwnego... Przyjrzał się baczniej... To było jakieś ciało. Ciało kobiety! I dawało jeszcze znaki życia! Bez namysłu podfruną, złapał dziobem za rękaw i przyciągnął do brzegu. Teraz, gdy przyjrzał się jej dokładniej, ze zdziwieniem stwierdził, że ona jest jakaś dziwna. Ciuchy, suknia, a właściwie wszystko, to gałgany i szmaty... Kukła jakaś! A ona nagle przemówiła: -'Dzięki za uratowanie! O mało nie utonęłam. Źli ludzie znęcali się nade mną, przypalali mnie ogniem i wrzucili do wody!
Wołali na mnie Marzanna... Jeszcze raz ci dziękuję, kimkolwiek jesteś. Chcę ci to wynagrodzić.'
Ptasior zauważył, że to jest naprawdę kukła, choć gadająca, no i rodzaju lepszego. -'Zgoda - rzekł do niej,- tylko jeszcze popracuję trochę nad przywróceniem ci godnego wyglądu. A gdy skończę, spełnisz to, o co ciebie poproszę...'
I zabrał się za przywracanie Marzannie kobiecych kształtów. I wciąż tam to robi, od wieków. I nigdy swej pracy nie skończy, bo ciągle coś poprawia, bo chce uzyskać ideał... "

BYDZIAK 1958 pisze:A może rodzi się nowa legenda...
"Pewnej wiosny, błądzący od lat po świecie, zamieniony w dzięcioła książę, z dalekiej, bogatej w złoto krainy, przycupną nad brzegiem Brdy, by zaczerpnąć łyk wody. Widząc w nurcie swoje ptasie, złote odbicie, umartwiał się nad swym losem. Przypomniał sobie dawne beztroskie młode życie pełne uciech i przebudzenie, po jednej z nich... Nie wiedział, że wtedy nowo poznana niewiasta będzie żądna zemsty... I co z tego, że darowała mu życie... Paskudne, ptasie życie! Każdy posiłek kosztował go ból głowy! A obietnica powrotu do ludzkiego ciała, okazała się nierealna. Bo nie znalazła się dotąd białogłowa, która by chciała go pocałować w czerwony berecik... Te, którym zaufał i dał się złapać, od razu zabierały się za wyrywanie złotych piórek...
Kończąc picie wyprostował się i miał już zamiar odlecieć, gdy nagle dostrzegł w wodzie, płynące coś dziwnego... Przyjrzał się baczniej... To było jakieś ciało. Ciało kobiety! I dawało jeszcze znaki życia! Bez namysłu podfruną, złapał dziobem za rękaw i przyciągnął do brzegu. Teraz, gdy przyjrzał się jej dokładniej, ze zdziwieniem stwierdził, że ona jest jakaś dziwna. Ciuchy, suknia, a właściwie wszystko, to gałgany i szmaty... Kukła jakaś! A ona nagle przemówiła: -'Dzięki za uratowanie! O mało nie utonęłam. Źli ludzie znęcali się nade mną, przypalali mnie ogniem i wrzucili do wody!
Wołali na mnie Marzanna... Jeszcze raz ci dziękuję, kimkolwiek jesteś. Chcę ci to wynagrodzić.'
Ptasior zauważył, że to jest naprawdę kukła, choć gadająca, no i rodzaju lepszego. -'Zgoda - rzekł do niej,- tylko jeszcze popracuję trochę nad przywróceniem ci godnego wyglądu. A gdy skończę, spełnisz to, o co ciebie poproszę...'
I zabrał się za przywracanie Marzannie kobiecych kształtów. I wciąż tam to robi, od wieków. I nigdy swej pracy nie skończy, bo ciągle coś poprawia, bo chce uzyskać ideał... "

nawet ciekawa, już myślałam, że sam napisałeś ale zauważyłam cudzysłów ;D

To może być pomnik ...Miejskiego Konserwatora Zabytków !

To jest MIŚ na miarę naszych możliwości

paschendaele pisze:
nawet ciekawa, już myślałam, że sam napisałeś ale zauważyłam cudzysłów ;D

^^^ Cudzysłów miał nadać 'powagi'...
Ręka pisała co głowa kazała. Pierwszy dzień urlopu, więc mogłem się wyluzować. Ale teraz, po ponownym przeczytaniu, co nie co bym w tej 'legendzie' pozmieniał.

To ładnie udało się Tobie uzyskać tą powagę.
Zawsze tak jest ze po przeczytaniu coś by się zmieniło.

po co ta słoma?

Bo to będzie strach na turystów

WTF?!
To ja mam 4 lata?
"pojawi się między innymi rzeźba czteroletniego dziecka o wzroście 175 cm"
bo mam tyle samo wzrostu

Twarz tego 'dziecka' na tym zdjęciu, przypomina 'ją', czyli dzięcioł w końcu wyrzeźbił swoją wybawicielkę, Marzannę.